۱۴

 یا لطیف  

داشت ملتهب میشد  

زخم های دل کنی  

 داشت زوزه می کشید  

 انتهای بی غمی 

 راز  داشتن . دل کندنه  بکن از هر انچه دلداری  

 دل  نداری؟ 

بی دلی؟ 

حس می کنم دارم حس میکنم ! 

جوانگیه دخترانگیمو .  

              

۱۳

 هوالطیف  

ابرها به آسمان تکیه میکنند و درختان به زمین و انسانها به مهربانی هم. 

گاهی وقت ندارم  به کسی مهربانی  کنم  چون دنبال کسی  برای مهربانی هستم! 

. 

. 

. 

دامنه افکارم  خالیست   

هیچ چیزی برای  فکر کردن نیست  

اینجا آخر دنیاست  

 پیاده شین!