نوشته های امیلی
تو خود٬ به خود آنوشته های امیلی
تو خود٬ به خود آ۱۳
هوالطیف
ابرها به آسمان تکیه میکنند و درختان به زمین و انسانها به مهربانی هم.
گاهی وقت ندارم به کسی مهربانی کنم چون دنبال کسی برای مهربانی هستم!
.
.
.
دامنه افکارم خالیست
هیچ چیزی برای فکر کردن نیست
اینجا آخر دنیاست
پیاده شین!
دیگه چی؟تو دیگه زیادی گنگ و مبهم مینویسی
واسه بعضیا درکشون سخته!